استفاده از نافرمانی و مقاومت مدنی و چند پیشنهاد
با توجه به جدی شدن بحث نافرمانی مدنی در مقابل رژیم دیکتاتوری، بد نیست نگاهی به نوشته های منسجم جین شارپ در کتاب بیندازیم.
*****
«مبارزه غیرخشونت آمیز بسیار پیچیده تر از راههای مبتنی بر خشونت است و حاوی انواع بسیاری از مبارزه است. بر خلاف مبارزات مبتنی بر خشونت، مبارزات غیرخشونت آمیز توسط جنگ افزارهای روانی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی که توسط مردم و موسسات اجتماعی به کار گرفته می شوند، می جنگد. این سلاحها با نام های گوناگونی همچون اعتراضات، اعتصابات، عدم همکاریها، تحریمها، بی میلی ها و نیروهای مردمی شناخته شده اند. تمامی دولتها تا زمانی می توانند به حکومت خود ادامه دهند که نیروی مورد نیاز خود را توسط همکاری، اطاعت و فرمانبرداری مردم و موسسات اجتماعی تامین نمایند. مبارزه طلبی سیاسی، بر خلاف خشونت، شیوه های کاملاً مناسب و منحصر به فرد برای جدا کردن این منابع قدرت از دولت است.
جنگ افزارهای غیرخشونت آمیز و انضباط
اگر دیکتاتوری در برابر فشار اقتصادی صدمه پذیر باشد یا اکثر شکایات مردمی از آن مربوط به مسائل اقتصادی باشد، آنگاه اقدام اقتصادی، مانند تحریمها و اعتصابات، ممکن است راههای مناسبی برای مبارزه باشند. تلاش دیکتاتور برای بهره برداری از سیستم اقتصادی ممکن است با اعتصابات عمومی محدود، کندکاری و امتناع از کمک (یا ناپدید شدن) متخصصین مورد نیاز روبرو شود. بکارگیری انواع مختلفی از اعتصابات می تواند در حوزه هایی کلیدی همچون تولید، حمل و نقل، تامین مواد خام و توزیع کالاها اعمال شود.»
*****
به گمانم در شرایط فعلی بخشی از موارد متداول در مبارزات مسالمت آمیز، مانند اعتصاب، تحریم خرید کالاهایی که حکومت در چرخه تامین آنها نقش اساسی دارد، دیرکرد پرداختهای قبوض و یا شاید عدم پرداخت سراسری آنها که ممکن است حکومت را در دوراهی دشواری قرار دهد و ابتکار عمل را از دیکتاتوری بگیرد می تواند در تثبیت قدرت جنبش و به زانو در آوردن دولت غیرقانونی بی کفایت موثر باشد.
0 نظرات:
ارسال یک نظر