چگونه جشنواره فیلم فجر را سبز کنیم؟

چگونه جشنواره فیلم فجر را سبز کنیم؟

حتماً تا به حال چند باری در صفهای طولانی سینماهای تهران در روزهای جشنواره به التماس بلیط تهیه کرده اید. جشنواره فیلم فجر همیشه تداعی کننده لحظاتی خوش است در سرمای زمستان و گاهی برف سپیدی که این روزها خود را از ما دریغ می کند.

یادم می آید روزهایی را که با دوستان قرار می گذاشتیم تا یک فیلم از حاتمی کیا، مهرجویی، درخشنده و دیگران را در جشنواره ببینیم تا بعدترها به بقیه بگوییم، ای بابا «علی سنتوری» رو که ما تو «جشنواره» دیدیم، هنوز مجوز پخش نگرفته؟ خوب نباید هم می گرفت، تازه اگه بگیره خیلیشو می زنن، نسخه جشنواره رو که نمی ذارن تو سینما.

حالا در این عرصه دروغ و ریا و تزویر، همراهی جامعه هنری با جنبش سبز مردم ایران، طبیعی بود. اینکه یکی یکی از صف هنرمندان حکومتی جدا شوند و حاضر نباشد با حضور خود دولت را به رسمیت بشناسند. این در حالی اتفاق می افتد که سرنوشت و توان اقتصادی هنرمندان بسیار با اوامر حکومتی گره خورده است و به همین دلیل این صف آرایی هنرمندان در مقابل دولت امری ستودنی است.

مقاومت با پیوسته باشد، باید خود را به رخ بکشد، در عین حال باید زیبا و هنرمندانه باشد و در نهایت بخشی از زندگی باشد. صفهای بلیط فروش سینماها جای مناسبی برای ابراز وجود هنرمندانه و مسالمت آمیز است. می شود رفت و ساعتها در صف ایستاد، منتظر ماند و صفها را طولانی کرد، بلیط نخرید و رفت و به ریش آقایان خندید. حضور در صفهای سینما نه مجوز می خواهد، نه خطرناک است. البته ممکن است حماقت برادران ارزشی را به همراه داشته باشد، که در آن صورت بدون بلیط می شود وارد سینما شد و یک فیلم مجانی دید.